Fyrir þúsund Krissa

Á Bókasafni Hafnarfjarðar er að finna magnaðar krakkabækur um söguhetjuna Krissa. Þær eru sænskar og mitt uppáhald er Krissi kemst í hann krappan. Krissi er ráðagóður grallari alveg eins og ég og hef ég oft sýnt kunningjum mínum þessar bókmenntir þegar ég á leið um safnið. Ég er hreykinn af Krissa og leita stundum til hans (þ.e. R-S rekkans) þegar mér líður illa. Hann hefur reynst mér vinur, verndari og fyrirmynd og eflt sjálfstraust mitt til muna. Eftir raunir dagsins stendur það þó á brauðfótum.

Jóhannes Skag var að kenna mér nýtt föndur sem ég tel reyndar byltingu í tölvutækni. Þetta sýsl snýst um að gúgla sjálfan sig á alnetinu. Jóhannes komst sjálfur að því að hann er í miklum metum hjá kornungum stelpugörmum sem búa á Suðurnesjum. Þessi uppgötvun hans þykir mér merkileg og eftir að hafa upplifað leikinn sjálfur vil ég jafnvel ganga svo langt að segja að tölvur séu framtíðin.

Mér til nokkurs ama leiddu rannsóknir mínar þó ekki í ljós að heilu hrúgurnar af kvenfólki biðu mín suður með sjó. Hins vegar er ljóst að ég nýt hylli víða á Austurlöndum og þyki með eindæmum stór í Japan. Margar vefsíður alnetsins færa sönnur á það, m.a. þessi. Oft hef ég viljað meina að samtímamenn kunni ekki að meta mig sem skyldi en nú er ég á því að einungis þeir samtímamenn mínir sem ekki eru af japönsku bergi brotnir séu haldnir þeim kvilla. Kann ég Japönum bestu þakkir fyrir allt. Aldrei að vita nema ég heiðri þessa smávöxnu öðlinga með nærveru minni ef heldur sem horfir.

Öllu leiðinlegra þótti mér að sjá þessar misgjörðir einhverra óprúttinna hrekkjalóma sem augljóslega freista þess að koma mér fyrir kattarnef. Veit ég vel að ég get verið kvenskur á stundum (og á einstökum augnablikum jafnvel algjör glamúrprinsessa) en með þessu gríni er ljóst að menn hafa gengið fulllangt. Niðurlæging mín er algjör. Aukinheldur: Hvað var svo sem að Krissa I?

Önnur uppgötvun mín reyndist mér til framdráttar. Uppáhaldssönglag Danna kumpána er Daniel með Elton John og leiðist honum ekki að kvaka það á góðum stundum. Hann fílar líka Oh Danny boy, Daniel’s song og Daniel and the sacred harp, nú og ekki síst lagið um alla þá sem vilja líkjast Daníel (hann heldur einnig að lagið You're so vain með Carly Simon sé um hann sjálfan). Ég hef lengi öfundað Dannsa út af þessu lagasafni og hann hefur stundum hlegið að mér og kallað mig auvirðilegan glóp fyrir að eiga ekkert einkennislag. Nú hef ég hins vegar loksins svarað fyrir mig og gúglað mér sönglag sem er vafalaust miklu betra en Elton John-vælið hans Danna.

En gleðin sem því fylgdi reyndist skammvinn. Skömmu síðar fann ég mann sem á svipstundu kom óorði á alla heimsins Krissa. Þetta var minn djarfi og dólglegi nafni, sjímeilklámprinsinn Krissi. Þarna úti er ljótur heimur og ég bið alla viðkvæma um að forðast þennan hlekk þar sem hann gefur annars vegar falsmynd af Krissum og hins vegar eru þessar kvikmyndir engan veginn með betri verkum þessa leikara (af hverju er t.d. ekkert minnst á You’ve got shemale III?). Það sem mér þykir verst er að þegar vel er að gáð erum við eiginlega nauðalíkir, ég og þessi nafni minn.

Lexía dagsins er sú að Krissar þessarar veraldar eru æði misjafnir að gæðum. Ekki allir óskeikulir og úrræðagóðir eins og sænski gemlingurinn á bókasafninu. Gúglleikur Jóhannesar er þó góðra gjalda verður og fræðandi. Með réttri markaðssetningu gæti hann skákað vinsælum leikjum á borð við Í grænni lautu og Hver stal kökunni úr krúsinni í gær? Þetta segi ég hikstalaust þrátt fyrir nokkra útreið í gúglinu. En þannig er lífið stundum. Eins og Jói þarf að sætta sig við að sitja í fangi ungra meyja á Suðurnesjum þarf ég að sætta mig við mitt hlutskipti; dúkkur og sjímeila.

Eða bara að byrja að láta fólk kalla mig Munda.